Homar

Aby naprawdę poczuć jego smak, należy delektować się nim w okolicznościach nieformalnych, pozwalając sobie na częste oblizywanie palców

Skoro minęły już święta, sylwester i Nowy Rok, przychodzi dobry moment, by zafundować sobie homara. Włączony do odświętnego menu zginąłby w natłoku celebry. Wśród sreber, wykrochmalonych obrusów, koafiur i garniturów oraz licznych przekąsek i deserów stałby się tylko dekoracją. A żeby poczuć jego smak, lepiej zrezygnować z luksusowej oprawy, sprawić homara w domu, pozwalając sobie na wysysanie mięsa z miejsc trudno dostępnych i wydawanie przy tym niestosownych dźwięków.

Importowane z Kanady żywe homary można kupić w Makro (ok. stówy za sztukę). Na dwie osoby jeden wystarczy, ale dwa to lepsza opcja, bo na niedojedzone resztki z homara jest masa pomysłów. Homary powinny opuszczać akwarium w dobrej formie, żwawo poruszając ogonem. Zabezpieczające gumy ze szczypiec zdejmujemy tuż przed gotowaniem, bo zwierzak może uciąć. Jeśli musimy homara przechować, zawijamy go w wilgotny papier i do dwóch dni trzymamy w lodówce.

Niezbędne są dwa dodatki - roztopione masło i cytryna. Zagotowujemy w dużym garnku osoloną wodę i wyznaczamy osobę, która zanurzy skorupiaka (głową w dół) we wrzątku. To nie jest przyjemne. Ale poławiacze homarów zapewniają, że sposób jest humanitarny, bo homar ma system nerwowy mały jak u konika polnego i śmierć przychodzi bezboleśnie. Garnek należy przykryć, a po przywróceniu wrzenia zmniejszyć gaz i pyrkotać delikatnie około 12 minut.

Wyjmujemy homara, który z czarno-zielonego stał się czerwony, i zaczynamy ucztę. Jeżeli trzeba go podzielić, przecinamy wzdłuż na pół, rozkładamy i obficie polewamy masłem czystym lub pietruszkowo-czosnkowym. Jeżeli przypada nam cała sztuka, dzielimy homara, odejmując szczypce i odwłok ruchem jak przy odkręcaniu. Skorupę szczypiec lekko zgniatamy specjalnym akcesorium albo młotkiem czy dziadkiem do orzechów. Wewnątrz jest spory kawałek mięsa. Część z ogona wyjmujemy w całości, pomagając sobie nożyczkami. Różowe mięso maczamy w miseczce z masłem, ewentualnie kropimy sokiem z cytryny i rozkoszujemy się słodkawym, morskim smakiem i miękką fakturą.

Osobniki żeńskie mogą zawierać czerwoną ikrę uznawaną za rarytas. Trafimy też na zielonkawą kremową masę - cenioną przez smakoszy homarową wątróbkę, wyrazistą i przydatną do doprawiania sosu. Pomniejsze kawałeczki mięsa znajdujemy gdzie się da i wydłubujemy specjalną szpilką lub wysysamy. Wielką pustą skorupę żal byłoby wyrzucić, dlatego możemy odzyskać z niej smak. Wraz z porem, selerem naciowym, natką pietruszki, tymiankiem, listkiem laurowym i białym winem wrzucamy ją do wody po gotowaniu homara i ponownie stawiamy na gazie, aż powstanie wywar - baza do rybnej zupy albo gotowania muli.

Najprzedniejsze homary poławiane są na północno-wschodnim wybrzeżu Stanów i powyżej, w Kanadzie, i tam należałoby ich próbować. Ale okoliczności ku temu zdarzają się rzadko. Homar to jedno z dań ikon, jak ostrygi, foie gras czy trufle. Warto poświęcić stówkę, by się dowiedzieć, dlaczego budzi takie pożądanie. Dorabianie do tego oprawy i celebry jest już kwestią wyboru. Ja wolę jak mieszkańcy Maine umazać homara majonezem, włożyć go do bułki i wciągnąć jak hot doga.

Pomysły na homara

Mięso homara wymieszać z majonezem, ułożyć w rozciętej bułce i jeść, czytając książkę Elizabeth Gilbert 'Ludzie z wysp' o poławiaczach homarów. Zrobić sałatkę z kawałków mięsa i świeżego ogórka, doprawić dressingiem z sosu sojowego, tartego imbiru, czosnku, szczypiorku i oleju sezamowego. Ułożyć kawałeczki mięsa w naczyniu żaroodpornym, przykryć sosem beszamelowym, posypać parmezanem i zapiec. Wymieszać z salsą z mango, z nacią kolendry, czerwoną cebulą, sokiem z limonki, brązowym cukrem i chili. Wymieszać z sałatką z ziemniaków z kukurydzą, szalotką, liśćmi bazylii i sosem majonezowym lub winegretem. Ułożyć na kremowej zupie z porów lub z marchewki. Wymieszać z majonezem i selerem naciowym pokrojonym w kostkę, zawijać w liście sałaty.

Copyright © Agora SA