Pilaw bardzo popularny jest w Rosji i krajach byłego Związku Radzieckiego, gdzie nazywa się go płow. W Uzbekistanie jest to danie narodowe. W Indiach szukajcie pulav lub pulao, a w Chinach pytajcie o zhua fan.
Potrawa sięgająca historią do starożytności stała się popularna wraz z rozpowszechnieniem upraw ryżu. Jako pierwszy przepis na pilaw udokumentował Awicenna, perski lekarz i filozof, który wymienił danie w jednym ze swych podręczników medycznych. Z Persji potrawa rozprzestrzeniła się na inne bliskowschodnie państwa, by za pośrednictwem Turków trafić do Europy.
Pilaw, to obok risotto i paelli, jedno z najpopularniejszych dań z ryżu. Co jednak oprócz nazwy i rodowodu odróżnia te potrawy? Risotto powinno być wilgotne i mieć kremową konsystencję. Najlepsza do jego przygotowania jest odmiana ryżu o okrągłych ziarnach wchłaniających dużo płynu. Ryżu nie wolno płukać, by po ugotowaniu ziarna się kleiły. Przed zagotowaniem z bulionem smaży się go najpierw na tłuszczu. Klasyczne włoskie risotto powinno być również przygotowane z dodatkiem wina lub innego wytrawnego alkoholu.
W paelli ziarna ryżu powinny być oddzielone i nie mogą się do siebie kleić, a bulion ma zostać całkowicie wchłonięty. Hiszpańskie danie nie potrzebuje również sosu. Składniki, jakie dodamy do ryżu (warzywa, mięso, owoce morza) układa się na wierzchu i nie miesza. Hiszpanie gotują paellę w specjalnej patelni (paellera), na której również danie podają.
Najlepszy jest ryż o długich ziarnach. Ryż przed ugotowaniem płuczemy, by po ugotowaniu się nie kleił. Na rozgrzanym tłuszczu szklimy warzywa, do którego dodajemy opłukany ryż. Zeszklone składniki wrzucamy do bulionu i gotujemy na sypko. Pilaw smakuje najlepiej doprawiony na ostro, z orientalną nutą. Do ryżu dorzucić można także mięso lub ryby.